منابع اصلی:
تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة / ص 593 / ذیل آیه 37 سورة ق
منابع فرعی:
متن عربی
أَهْدَى رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص نَاقَتَيْنِ عَظِيمَتَيْنِ سَمِينَتَيْنِ فَقَالَ لِلصَّحَابَةِ هَلْ فِيكُمْ أَحَدٌ يُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ بِوُضُوُئِهِمَا وَ قِيَامِهِمَا وَ رُكُوعِهِمَا وَ سُجُودِهِمَا وَ خُشُوعِهِمَا وَ لَمْ يَهْتَمَّ بِشَيْءٍ مِنْ أُمُورِ الدُّنْيَا وَ لَا يُحَدِّثُ قَلْبَهُ بِفِكْرِ الدُّنْيَا أُهْدِي إِلَيْهِ إِحْدَى هَاتَيْنِ النَّاقَتَيْنِ فَقَالَهَا مَرَّةً وَ مَرَّتَيْنِ وَ ثَلَاثاً فَلَمْ يُجِبْهُ أَحَدٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَامَ إِلَيْهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ أُكَبِّرُ تَكْبِيرَةَ الْأُولَى إِلَى أَنْ أُسَلِّمَ مِنْهُمَا لَا أُحَدِّثُ نَفْسِي بِشَيْءٍ مِنْ أَمْرِ الدُّنْيَا فَقَالَ يَا عَلِيُّ صَلِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ قَالَ فَكَبَّرَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ دَخَلَ فِي الصَّلَاةِ فَلَمَّا سَلَّمَ مِنَ الرَّكْعَتَيْنِ هَبَطَ جَبْرَائِيلُ ع عَلَى النَّبِيِّ ص فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ إِنَّ اللَّهَ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ أَعْطِهِ إِحْدَى النَّاقَتَيْنِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَنَا شَارَطْتُهُ عَلَى أَنْ يُصَلِّيَ رَكْعَتَيْنِ لَا يُحَدِّثُ فِيهِمَا نَفْسَهُ بِشَيْءٍ مِنْ أَمْرِ الدُّنْيَا أَنْ أُعْطِيَهُ إِحْدَى النَّاقَتَيْنِ وَ أَنَّهُ جَلَسَ فِي التَّشَهُّدِ فَتَفَكَّرَ فِي نَفْسِهِ أَيُّهُمَا يَأْخُذُ فَقَالَ جَبْرَائِيلُ يَا مُحَمَّدُ إِنَّ اللَّهَ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ تَفَكَّرْ أَيُّهُمَا يَأْخُذُ أَسْمَنَهُمَا فَيَنْحَرُهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ يَتَصَدَّقُ بِهَا لِوَجْهِ اللَّهِ تَعَالَى وَ كَانَ تَفَكُّرُهُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَ لَا لِنَفْسِهِ وَ لَا لِلدُّنْيَا فَبَكَى رَسُولُ اللَّهِ ص وَ أَعْطَاهُ كِلْتَيْهِمَا فَنَحَرَهُمَا وَ تَصَدَّقَ بِهِمَا فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى فِيهِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَذِكْرى لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِيدٌ
متن داستان
براى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دو شتر بزرگ آوردند. حضرت به اصحاب فرمودند: آيا در ميان شما كسى هست دو ركعت نماز بخواند كه در آن هيچ گونه فكر دنيا به خود راه ندهد، تا يكى از اين دو شتر را به او بدهم . اين فرمايش را چند بار تكرار فرمودند. كسى از اصحاب پاسخ نداد. اميرالمؤمنين عليه السلام به پا خواستند و عرض كردند: يا رسول الله ! من مى توانم آن دو ركعت نماز را بخوانم . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند: بسيار خوب بجاى آور! اميرالمؤمنين عليه السلام مشغول نماز شدند، هنگامى كه سلام نماز را دادند جبرئيل نازل شد، عرض كرد: خداوند مىفرمايد يكى از شترها را به على بده ! رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: شرط من اين بود كه هنگام نماز انديشه اى از امور دنيا را به خود راه ندهد. على در تشهد كه نشسته بود فكر كرد كدام يك از شترها را بگيرد. جبرئيل گفت : خداوند مى فرمايد: هدف علی علیه السلام اين بود كدام شتر چاقتر است او را بگيرد، بكشد و به فقرا بدهد، انديشه اش براى خدا بود. نه براى خودش بود و نه براى دنيا. آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله به خاطر تشكر از حضرت على عليه السلام هر دو شتر را به او دادند. خداوند نيز در ضمن آيه اى از آن حضرت قدردانى نموده و فرمودند: ” إِنَّ في ذلِكَ لَذِكْرى لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهيد ( ق/ 37) ” سپس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: هر كس دو ركعت نماز بخواند و در آن انديشه اى از امور دنيا به خود راه ندهد، خداوند از او خشنود شده و گناهانش را مى آمرزد.
خلاصه داستان
روزی برای پیامبر صلی الله علیه و اله دو شتر آوردند.ایشان فرمودند: چه کسی می تواند دو رکعت نماز بخواند و در آن یاد دنیا نباشد.فقط امیرالمؤمنین علیه السلام پاسخ مثبت دادند و بعد از نمازشان جبرئیل نازل شد که شتر را به او دهید.پیامبر فرمودند:او در تشهد به انتخاب شترها فکر می کرد.جبرئیل فرمود: خدا می گوید او شتر را برای فقرا می خواست پس فکرش دنیایی نیست.و پیامبر صلی الله علیه واله هر دو شتر را به ایشان دادند .
