منابع اصلی: كافي /ج5/ ص78 / باب الحث على الطلب و التعرض للرزق …..
متن داستان:
عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ مُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: سَأَلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ رَجُلٍ وَ أَنَا عِنْدَهُ فَقِيلَ لَهُ أَصَابَتْهُ الْحَاجَةُ قَالَ فَمَا يَصْنَعُ الْيَوْمَ قِيلَ فِي الْبَيْتِ يَعْبُدُ رَبَّهُ قَالَ فَمِنْ أَيْنَ قُوتُهُ قِيلَ مِنْ عِنْدِ بَعْضِ إِخْوَانِهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع وَ اللَّهِ لَلَّذِي يَقُوتُهُ أَشَدُّ عِبَادَةً مِنْهُ.
راوی گوید: من نزد امام صادق بودم که حضرت درباره مردی سؤال کردند. عرض شد: نیازمند شده است. حضرت فرمودند: امروز چه میکند؟ گفتند: در خانهاش عبادت پروردگارش را میکند. حضرت فرمودند: خوراکش از کجا تأمین میشود؟ عرض کردند: از جانب بعضی از برادرانش. امام صادق علیه السلام فرمودند:
به خدا قسم کسی که خوراک او را تأمین میکند از او عابدتر است.
